30 Ekim 2013 Çarşamba

Erteliyorum, öyleyse mutluyum...

Erteleme anındaki duygu, çok istediğin bir şey gerçekleştiğinde, 'eee, şimdi ne olacak peki?' demeden hemen önceki coşkulu  duyguya çok benziyor. İçinde iki kere duygu lafı geçen bu duygusuz saptamam konuyu bir yere bağlar mı bilmiyorum ama sürekli erteliyorum, erteleme arsızıyım, muzdaribim. İşte bu yazıyı da bu derdime biraz olsun merhem sürmek için yazıyorum. Ekim ayında pek sevgili oynar başlıklı gövel ördeğime 3 yazı yazacağım dedim, tüm ay boyunca yalnız bir yazı yazabildim. Ve hala şansım varken en azından bu hedefimi Kasım ayına ertelemeyeyim istedim.
Uzunca bir zamandır pek film seyretmiyorum, Behzat Ç. bitti biteli dizilerle de ilgim kalmadı. Oysa rüyalarım uzun metrajlı gerilim filmi gibi. Neden yakamı bırakmıyor kovalanma hissi geceleri?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder