Canım Zeynebim, kesme işaretini bilerek kullanmak istemiyorum adını ve beni ayrı düşürmesin diye. Bana hala demesin adımı söylesin demiştim sen daha doğmadan, insanlar halalarını pek sevmezler diye. Zaten sen de bana hava demiştin hala yerine. Öyle düşkündün ki bana, her hava deyişinde oksijenmiş gibi şişindim ben de.
Halacım, ilk göz ağrım, yarın okula başlıyorsun. Upuzun, yepyeni bir dönem başlıyor hayatında. Artık sadece sen ve seni hep mutlu etmek isteyen biz yokuz. Bir sürü yeni insan, bir sürü mecburiyet bekliyor kapıda. Başarısız olduğun, üzüldüğün, hayal kırıklığına uğradığın zamanlar olacak. Onlardan kat be kat fazla sevinçlerin, mutlulukların...
Sana söylemek istediğim öyle çok şey var ki. Ama tıkanıp kaldım bu basmakalıp sözcükler arasında. Aslında demek istiyorum ki meleğim hayat öyle acayip ki. Üzüntüler, sıkıntılar var bir sürü mesela. Hayal kırıklıkları, ihanetler, ayrılıklar. Çoğu zaman bir iç sıkıntısı. Ama dedim ya acayip işte. Acayip şekilde güzel.
Artık büyüyorsun falan diyecektim ama öyle değil işte. Yaşıyorsun bebeğim. Sadece yaşıyorsun... Ve ne yaşarsan yaşa halan her zaman yanında. Öpüyorum güzel yanaklarından.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder